Psycholog
Pomoc w kryzysie i psychoterapia

Coś sprowadziło Cię na tę stronę. To oznaka, że być może nie jesteś zadowolony ze swojego życia. W takiej sytuacji warto odbyć konsultację, podczas której ocenisz, czy potrzebna jest dalsza pomoc.

• kiedy cierpisz psychicznie: masz obniżony nastrój lub jesteś nadmiernie pobudzony, kiedy Twoje zmęczenie nie mija, kiedy czujesz, że nie masz sił, a to, co zwykle sprawiało Ci radość, teraz nie cieszy
• kiedy otoczenie zwraca Ci uwagę na zmiany w Twoim zachowaniu: np. nadmierną nerwowość, wycofanie, niechęć do robienia różnych rzeczy
• kiedy pojawiają się objawy z ciała, typu: trudności w oddychaniu, przyspieszone bicie serca, spocone ręce, zimne kończyny (stopy, dłonie) bóle głowy, pleców, żołądka, problemy jelitowe itp. nie potwierdzone medycznie jako choroba
• kiedy odczuwasz nadmierny stres
• kiedy czujesz, że życie cię przytłacza i nie dajesz sobie radę
• kiedy przeżywasz kryzys i cierpisz z powodu problemów w relacjach rodzinnych lub zawodowych
• kiedy masz trudności w wyrażaniu emocji
• kiedy doświadczyłeś traumy w dzieciństwie: byłeś bity, szarpany, przezywany, kiedy dokuczano Ci pod względem wyglądu,
• kiedy nie okazywano Ci miłości i akceptacji, byłeś molestowany, nie czułeś się bezpiecznie, byłeś w szpitalu, straciłeś kogoś bliskiego
• jesteś uzależniony od alkoholu, narkotyków, internetu
• masz niską samoocenę
• jesteś zamknięty w sobie, nieśmiały samoocenę
  jesteś zamknięty w sobie, nieśmiały

Psychoterapia służy pokonaniu cierpienia, z którym się zgłaszasz. Objawy z ciała, przykre stany emocjonalne oraz poczucie niemożności wpływania na własne życie zostaną zredukowane. Zrozumiesz i zaczniesz panować nad swoim lękiem, złością, bezsilnością, smutkiem i innymi trudnymi emocjami, a twoje relacje ulegną poprawie. Terapeuta pomoże Ci zrozumieć, co przeżywasz oraz zredukować napięcie, które towarzyszy silnym stanom emocjonalnym. We współpracy z terapeutą zyskasz szansę zrozumienia przyczyn własnych nieskutecznych zachowań oraz nauczysz się kontrolować swoje życia.
W naszej pracy najważniejsza jest dla nas godność osoby, dlatego do każdego pacjenta i klienta staramy się podejść indywidualnie, z delikatnością i szacunkiem.

Czas trwania terapii zależy od problemu, z którym się zgłaszasz, od rodzaju cierpienia, które Ci towarzyszy, jak również od diagnozy.
Jeśli potrzebujesz porady lub konsultacji psychologicznej, wówczas trwa to od jednej do kilku wizyt.
W przypadku diagnozy psychologicznej należy założyć również kilka wizyt (3-4).
Jeśli znajdujesz się w trudnej sytuacji życiowej, przeżywasz stratę kogoś lub czegoś ważnego, wówczas możesz potrzebować od kilku do kilkunastu spotkań.
Gdy Twoim problemem jest depresja, należy założyć, że leczenie potrwa od pół do roku.
Jeśli zmagasz się z nerwicą, stanami lękowymi, wtedy Twoja terapia może zająć od 12 do kilkudziesięciu sesji.
W sytuacji, gdy Twoim problemem są relacje międzyludzkie, wówczas terapia może zająć od pół roku do roku, a nawet kilku lat.
Jeśli problemy się kumulują, cierpisz na depresję lub masz objawy zaburzenia nerwicowego, a dodatkowo zmagasz się z kłopotami w relacjach, wówczas leczenie może zająć rok i więcej.

Psychoterapia to cykl spotkań z terapeutą, podczas których pracujesz nad osiągnięciem zamierzonego celu. W zależności od tego, w jakim nurcie terapeutycznym został wykształcony i pracuje Twój terapeuta, dopasowane zostaną metody pracy, prowadzące do poprawy samopoczucia, zmiany zachowań, rozumienia wewnętrznych przeżyć. Zadaniem terapeuty jest udzielenie pomocy, która będzie prowadziła do zmiany w pacjencie, wyrażonej w: ustąpieniu objawów, zniesieniu cierpienia i poprawie satysfakcji z życia.
Psychoterapeuci Poznawczo-Behawioralni w swojej pracy koncentrują się na modyfikacji następujących aspektów zachowania jednostki:
usuwaniu nieadekwatnych reakcji na bodźce
uczeniu pożądanych (adekwatnych) reakcji i nawyków zachowania
restrukturalizowaniu poznawczym, czyli na zmianie niewłaściwych wzorców myślowych
rozwijaniu umiejętności, które mają ułatwić pacjentowi przystosowywanie się do różnych sytuacji życiowych
integrowaniu wszystkich elementów ludzkiego funkcjonowania: poznawania, przeżywania, działania i wpływów środowiska
przekształcaniu znaczeń, jakie osoba przypisuje swoim doświadczeniom życiowym
rozwijaniu w pacjencie umiejętności rozwiązywania problemów, z podkreśleniem, że percepcja pacjenta jest jednym z ważniejszych wyznaczników sposobów rozwiązywania problemów
Psychoterapeuci psychoanalityczni w swojej pracy skupiają się na:
uwolnieniu tłumionych uczuć
wglądzie pacjenta, uświadomieniu sobie prawdziwych potrzeb, pragnień i fantazji
nabyciu umiejętności do odróżniania fantazji od rzeczywistości
zmianie interpersonalnych interakcji utrwalonych w relacjach z opiekunami z dzieciństwa
Psychoterapeuci pracujący w nurcie humanistycznym koncentrują się na zmianie osobowości albo zmianie sensu życia pacjentów poprzez:
uwolnienie naturalnych tendencji do samorozwoju
zwiększanie samoświadomości
uwalnianie możliwości przeżywania doświadczeń
wzrost samoakceptacji, zrozumienia i akceptacji innych
odstąpienia od systemów zaprzeczeń i nabycia zdolności do konfrontowania się z problemami egzystencjonalnymi
poszukiwania sensu życia, którego najpełniejszym wyrazem jest realizacja takich wartości jak odpowiedzialność i miłość
poszukiwania wzorców idealnego człowieka
Psychoterapia systemowa, czyli terapia rodzin, jest skupiona na:
zmianie struktury rodziny, polegającej przede wszystkim na: zaznaczaniu wyraźnych granic pomiędzy podsystemami; zwiększaniu klarowności w zakresie pełnienia ról w rodzinie, zwłaszcza unikanie pełnienia określonych ról przez osoby do tego nieuprawnione, np. roli rodzica przez dziecko; usuwaniu błędów we wzajemnych relacjach członków rodziny, zwłaszcza zaprzeczania rzeczywistości i kontrolowania partnera
zmianie w zakresie zasad regulujących funkcjonowanie systemu i komunikacji między członkami rodziny
zmianie w zakresie relacji emocjonalnych między członkami rodziny
Za: Czabała, J. Cz. (2013). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Po pierwsze zapytaj o kwalifikacje. Czy terapeuta ma dyplom mgr. psychologii. Na jakim etapie kształcenia psychoterapeutycznego się znajduje? Czy ma ukończone minimum dwa lata szkoły psychoterapii? Czy ukończył 4-letnią szkołę psychoterapii i i dysponuje certyfikatem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego bądź Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Dopytaj, w jakim nurcie będzie prowadzona terapia: Poznawczo-behawioralnym, psychoanalitycznym/psychodynamicznym, humanistycznym, integracyjnym czy systemowym?
Poproś, aby psychoterapeuta opowiedział Ci o swoim doświadczeniu w pracy z pacjentami. Czy odbył staż kliniczny? Czy odbył inne staże? Czy pracował z innym pacjentem nad problemem podobnym do Twojego? Od ilu lat pracuje z pacjentami?
Spytaj, czy terapeuta pracuje pod stałą superwizją? Masz prawo spytać o nazwisko superwizora.
Masz prawo wiedzieć, w jakim nurcie pracuje terapeuta? Czym ten nurt się charakteryzuje? Jakie metody w pracy terapeutycznej są stosowane?
Oceń, jak się czujesz w towarzystwie danego terapeuty. Czy w tej relacji czujesz się bezpiecznie? Czy terapeuta wzbudza w Tobie zaufanie? Czy czujesz się w jego towarzystwie w miarę swobodnie? Czy masz poczucie bycia wysłuchanym? Czy czujesz, że terapeuta jest autentyczny i szczery?

“Udzielający psychoterapii i korzystający z niej mogą mieć pewność, tak wynika z badań, że pacjenci leczeni różnymi metodami psychoterapii, ale przez posiadających odpowiednie umiejętności, mądrych i doświadczonych terapeutów uzyskują istotne korzyści zdrowotne” (Lambert i Bergin, 1994).
“Skuteczność terapii została empirycznie potwierdzona” (Czabała, 2013)