Izolując się od innych tracimy cząstkę siebie
Emocjonalna zależność i mechanizmy biologiczne
Izolując się od innych tracimy cząstkę siebie, bo nikt nie jest tak naprawdę samotną wyspą. Wszyscy jesteśmy złączeni, ponieważ każdy człowiek ma w sobie wdrukowaną emocjonalną zależność od drugiej osoby. Dzieje się to za sprawą ogromu procesów zachodzących w naszym organizmie – odpowiadają za to mechanizmy neuronalne, hormonalne, komórkowe i molekularne.
Rozwój jakościowych relacji
Gdy podczas naszego dorastania i wychowania wszystko pójdzie wystarczająco dobrze, to stajemy się zdolni do tworzenia jakościowych relacji z innymi ludźmi, które poza dostarczaniem nam zdrowej przyjemności, zapewniają nam dobre zdrowie i ubogacają nasz świat wewnętrzny i zewnętrzny.
Kontinuum więź – izolacja
W trakcie życia oscylujemy na kontinuum pomiędzy zdrowymi relacjami i więzią a izolacją. Badania wskazują na to, że miejsce, które zajmujemy na kontinuum więź – izolacja, wpływa na struktury i funkcje mózgu. Niestety jest tak, że kontakty społeczne mogą być zarówno sprzyjające, jak też mogą definiować się zaniedbaniem, zakłamaniem, wykorzystywaniem i złośliwością, a od tych drugich zdecydowanie staramy się uciec. I wtedy czasem czyha na nas samotność jeśli nie mamy innych, dobrych relacji.
Obiektywna i subiektywna samotność
Badacze wskazują, że samotność ma chronić nas przed zgubnym wpływem tej złej jakości relacji. Jednak, gdy trwa zbyt długo – prowadzi nie tylko do obiektywnej izolacji, ale czasem też do subiektywnie postrzeganej izolacji nawet po tym, gdy obiektywnie ustępuje. Tak jakby uczucie samotności zamieszkało w nas i nie potrafimy go z siebie wypędzić.
Konsekwencje samotności dla zdrowia
Obie te formy – obiektywna samotność i subiektywna samotność – są obarczone ryzykiem, a badania wskazują na takie konsekwencje samotności, jak: obniżona jakość snu, nasilona aktywacja osi przysadka-podwzgórze-nadnercza, podwyższone napięcie współczulne, obniżona odporność na wirusy, nasilone reakcje zapalne organizmu, ograniczona kontrola impulsywności oraz objawy depresyjne.
Wpływ środowiska społecznego na mózg
Mózg zmienia się pod wpływem środowiska społecznego bardziej niż to sobie na co dzień uświadamiamy. Dlatego naprawdę warto jest próbować i po prostu wyjść z domu, by rozkoszować się towarzystwem dobrych ludzi. Jeśli jednak z jakiegoś powodu odczuwamy trud w podjęciu pierwszego kroku lub mimo prób nie potrafimy korzystać z więzi i relacji społecznych, to możemy spróbować skorzystać ze wsparcia specjalisty.
Wsparcie w walce z poczuciem izolacji
Czasem samemu może być po prostu zbyt trudno, zwłaszcza wtedy, gdy cierpimy na subiektywne poczucie samotności. A przejście po kontinuum w stronę relacji, pozwoli nam zachować nie tylko dobre zdrowie, ale i poszerzyć granicę naszych własnych prywatnych wszechświatów.
Jessica Jędrzejczyk – Psycholożka Centrum Psychoterapii PRO
Obraz autorstwa pressfoto na Freepik
Podsumowanie
Izolacja społeczna i samotność to stany, które mają swoje biologiczne i psychologiczne podstawy oraz mogą grozić poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Budowanie zdrowych relacji i korzystanie ze wsparcia specjalistów, takich jak psycholog czy psychoterapeuta, pomaga zachować zdrowie i dobrostan emocjonalny.
