Do napisania tego postu skłonił mnie film dokumentalny w reżyserii Laurence Périgaud: „Między płcią a płcią”, nienowy, z 2012 roku, więc dla niektórych może znany. Rzecz dotyczy szwajcarskiego profesora, który przed sześćdziesiątką decyduje się na zmianę tożsamości płciowej. Z Chrisa staje się Christą. Decyzją swoją ryzykuje utratę wszystkiego, co do tej pory zdobył: małżeństwo, miłość córki, pracę na uczelni, stanowisko przewodniczącego w stowarzyszeniu, przyjaciół, reputację, dotychczasowy styl życia, nawyki. Można by zadać pytanie, jaka siła skłoniła go do tej zmiany? Skoro z górą 50 lat przeżył w roli mężczyzny, czy nie dałoby się w ten sposób przeżyć kolejnych? Co zatem spowodowało, że za cenę dotychczasowego komfortu, postanowił wejść w nową rolę? Film udziela odpowiedzi na te wszystkie pytania. Oglądający ma okazję zarówno poprzez retrospekcje, jak i na bieżąco za kamerą poznawać tajniki życia bohatera. Zadziwia jednak odwaga, która sprawia, iż przemiana, zmiana, zamiana, odmiana są możliwe. Zadziwia konsekwencja, z którą bohater realizuje swój plan. Pozytywnie zaskakuje reakcja środowiska, które okazuje się wsparciem w procesie zmiany. Dawny Chris coś traci, nowa Christa coś zyskuje. I wszystko to w imię bycia w zgodzie z samym sobą:)
Image by krakenimages.com on Freepik
